Geçen yazımda bahsetmiş olduğum kendimi seviyor muyum sorusunun devamını getirmem gerektiğini düşündüm sevgili dostlarımdan gelen geri dönüşler beni, bu konuyu biraz daha açmam gerektiği sonucuna getirdi. Öncelikle kendimizi sevmenin bir süreç olduğunu ve bunu öğrenmek için biraz çaba harcamamız gerektiğini önemle belirtmek isterim. Yıllardır danışanlarımda gözlemlediğim şeylerden birisi öz şefkat eksikliği oldu. Bunu anlamanız için bir örnek vermek istiyorum. Şimdi hepinizin gözlerini kapatmasını ve en sevdiği kişinin bir hatadan dolayı çok üzgün olarak yanınıza geldiğini hayal etmenizi istiyorum, onun gözlerinin içine bakarak onu nasıl teselli ettiğinize bir bakın eminim ki hepiniz sahip olduğunuz tüm şefkat ve içtenlikle hatanın insan için olduğunu üzülmemesi gerektiğini, bir dahaki sefere daha dikkatli bir şekilde yapacağını söyleyerek son derece sevgi dolu bir şekilde teselli ettiniz. Şimdi sahne değişsin ve aynı hatayı kendinizin yaptiğini hayal edin malesef sevdiğiniz kişiye göstermis olduğunuz o muhteşem şefkatli halinizden eser kalmadı değilmi? Hatta bazen kendimize hakaret ederken buluyoruz kendimizi, Ah benim eşek kafam. Nasilda beceriksizim gibi, bunlar sadece basit örnekler sizler kendinize neler dediğinizi çok iyi biliyorsunuz. Lütfen dürüst olun hiç değilse kendinize. Şimdi size soruyorum bu kadar şefkatsiz olduğumuz kendimizi nasıl sevebiliriz? Bir çoğumuza öğretilmedi bile kendine şefkatli olmak. Ama en azından bugünden itibaren sizden istediğim kendinizin de bir insan olduğunu ve hata yapabileceğini hatırlayın şimdilik en azından kendinize şefkatliymiş gibi yaparak bu alışkanlığı kendinize kazandırın. Öz şefkat arttığı Zaman yargı azalır ve yavaş yavaş kendimizi sevmeye başlariz. Kendini sevmek bir yolculuktur. Lütfen bu yolculukta kendinize sabırlı ve anlayışlı olun.
Sevgiyle Kalın

Fatma EFE
Yaşam koçu
Manevi danışman ve rehber